Sport bez mediów szczególnie na poziomie profesjonalnym w zasadzie nie może istnieć. Medialność sportu jest dla marketingu sportowego bardzo ważną cechą. Obecność w mediach pozwala bowiem sportowcom budować swoją markę, wizerunek, a co najważniejsze osiągać przychody z reklamy (bo jak wiemy sponsoring bez nagłośnienia nie ma większego sensu). A ludzie, jak pokazały liczne badania, choć sami rzadko uprawiają sport, lubią go oglądać i interesują się widowiskami sportowymi, co stwarza doskonałe możliwości dla firm promowania się przez sport.

Jednym z produktów sportu są prawa do transmisji wydarzeń sportowych sprzedawane mediom. Szczególną rolę odgrywa tu telewizja,choć coraz bardziej zaczynają istnieć nowe media jak Internet i telekomunikacja mobilna. Pojawienie się widowiska w telewizji angażuje trzy grupy podmiotów: organizacje sportowe, nadawców telewizyjnych oraz telewidzów. Dla organizacji sportowej (klubu sportowego, związku sportowego lub organizacji zarządzającej ligą) możliwość pojawienia się w telewizji jest okazją do promocji oraz popularyzowania dyscypliny, którą reprezentuje.

Dla medium jest to prestiż związany z możliwością transmitowania wydarzenia sportowego (oczywiście im ważniejsze wydarzenie, tym większy splendor), zwiększenie atrakcyjności programowej, ale przede wszystkim możliwość uzyskania przychodów ze sprzedaży czasu reklamowego oraz emisji wskazań sponsorskich w czasie przekazu widowiska sportowego. Oczywistym jest, że organizacje chcą sprzedać prawa do transmisji jak najdrożej, media zaś kupić je jak najtaniej. Telewidzowie zaś mają niewielki wpływ na proces sprzedaży praw, niemniej jednak w ich interesie leży to, aby przekaz był jak najszerzej dostępny i niekodowany.

Istotnym pojęciem przy opisywaniu relacji mediów i sportu jest wartość medialna. Wartość medialna pokazuje szacunkowy koszt, jaki należałoby ponieść chcąc uzyskać podobne GRP z wykorzystaniem konwencjonalnej reklamy i wyliczana jest w oparciu o średnie CPT dla monitorowanych stacji oraz średnią oglądalność programów tv, podczas których eksponowane były marki. Wartość medialna sportu oczywiście rośnie w okresach wzmożonego nim zainteresowania (Mistrzostwa Świata czy Europy, Olimpiady, itp.).

Economics, Sports and Intangibles Research Group zaproponował innowacyjną metodę jaką jest mierzenie wskaźnika wartości medialnej sportowca, który wynika z dwóch współczynników: popularności i rozgłosu. Pierwszy z nich wyliczany jest na podstawie ilości stron internetowych zawierających nazwisko zawodnika (z zastosowaniem odpowiednich filtrów dających gwarancję, że strona mówi o danym sportowcu, a nie osobie, która nazywa się podobnie). Drugi bazuje na ilości newsów o danym sportowcu w mediach i jest wynikiem jego osiągnięć sportowych, ale również aktywności społecznej i towarzyskiej oraz cech charakteru.

Sport obecny w mediach staje się doskonałą platformą komunikacyjną między firmami a kibicami, którzy są jednocześnie odbiorcami przekazów przedsiębiorstw. Wykorzystują to kluby sportowe w negocjacjach z firmami, ale same również muszą być czujne – będąc stale obserwowane przez opinię publiczną powinny dbać o swój wizerunek i dobrą organizację widowisk sportowych.
źródło: https://www.sportmarketing.pl

POWIĄZANE ARTYKUŁYWIĘCEJ OD AUTORA